Vanochtend staan we weer op in de kou met de wetenschap dat dit onze laatste ochtend in Wolseley is. We krijgen een extra lekker ontbijt met lekkere pannenkoekjes, heerlijk. Wel jammer dat onze vaste ‘toaster’ met zijn lekkere toasts bleef zitten….. Na het ontbijt nog inpakken.

Dan gaan we vanochtend nog naar de ouderen die dagelijks samen komen in een gemeenschapscentrum. We gaan gezellig tussen hen in zitten en maken een praatje. Het zijn kleurlingen en ze spreken alleen Afrikaans. Ze zingen een aantal liederen en er wordt een verhaal voorgelezen van ‘Japie’, een beetje zielig verhaal. Daarna mochten wij wat over onszelf vertellen. Toen hebben we nog een lied voor hen gezongen om hen te zegenen. In groepjes hebben we nog gesproken over hun noden en daarvoor gebeden. Wat is er toch veel verdriet onder zulke arme mensen en wat zijn ze in die omstandigheden toch diepgelovig. Wij gingen daarna terug naar FCE en de ouderen eten daar nog samen. We hoorden dat het centrum waarschijnlijk moet sluiten omdat er minder giften zijn en de overheid gaat bezuinigen. Erg jammer.

Dan nemen we afscheid van het FCE team in Wolseley, bidden voor elkaar en bedanken hen voor hun liefde en zorg, ook geven we iedereen nog een klein kado. Tot slot een afscheidsgroet en een hug en dan op weg naar Kaapstad.

We rijden via de spiceroute en Stellenbosch (de oude universiteitsstad) naar Kaapstad. Onderweg zien we eindeloze rijen met druivenstokken en fruitbomen. Dit is een zeer succesvol wijngebied en het gaat er zo te zien goed. We eten onderweg wat en kijken wat rond in een boerderij waar diverse winkeltjes en ambachten zijn gevestigd. Er is ook een leuke speeltuin voor Lukas en de andere grote kids.

Daarna een kort bezoek aan het statige en bijna koloniale Stellenbosch. Prachtig oud, mooie kerken en oude universiteitsgebouwen. Sfeervol, met zeer veel bewakers. Op iedere straathoek. De naam van de grote kerk is de moederkerk.

Daarna naar Kaapstad, het verkeer is erg druk. Files ook hier. Gelukkig komen er veilig aan. Het is hier mooi en gelukkig veel warmer.

Nadat we onze mooie kamers hebben verkend en uitgepakt, eten we lekker Lasagne. Daarna een lekker kopje thee en spelen we spelletjes.

Morgen gaan we Kaapstad verkennen en voor nu welterusten.

Vandaag is het onze laatste dag in Wolseley. Morgen gaan we naar Kaapstad, Cape town of de Kaap zoals ze hier zeggen. We stonden op na een koude nacht, een graad of 4. Dan voelt het hier binnen ook behoorlijk fris. Na het ontbijt met pap en toast, mochten we aanschuiven bij het wekelijkse planning overleg. Het ging over de diverse trainingen die gehouden gaan worden. Hoeveel mensen komen er, past dat etc. Ook wie op bezoek komen, de geplande reizen, folders die gemaakt moeten worden. Net een klein bedrijf.

Daarna gaan we de slechte wijken van Wolseley bezoeken. Pinevalley; een echt township en Montana; een arme wijk met kleurlingen. Vooral Pinevalley ziet er vreselijk uit; kleine blikken huisjes, overal troep en rotzooi. Smalle paden van modder en vuil. Je eerste reflex is ik moet hier zo snel mogelijk vandaan. Je gevoel zegt dat de mensen ook vuil en slecht zijn. We gaan er heen om contact te leggen en voor deze mensen te bidden. Wat blijkt, we maken heel makkelijk contact en ook hier erg lieve mensen. In een bijna uitzichtloze situatie. De man die we spraken woonde er al 18 jaar. Hij kwam van de bergstaat Lesotho, een arm onafhankelijk koninkrijk naast Zuid Afrika. Hij werkte er in lente en zomer bij de fruittelers. Sinds 3 jaar waren ook zijn vrouw en 3 kinderen hier. Zij was ziek. Na een mooi gesprek mochten we voor hen bidden. God is overal in het rijke Nederland, in de bergen van Malawi en in de getto’s van Kaapstad. FCE maakt in haar trainingen veel tijd vrij voor het werk onder deze mensen. Heel bijzonder om mee te maken.

We gaan terug om koffie te drinken. Daarna naar Montana, een arme wijk met kleurlingen. Kleurlingen spreken Afrikaans en nauwelijks Engels. Opvallend is weer de scherpe scheiding met de zwarte bevolking. Deze wijk is wel wat beter. Verharding op de weg en huizen met water en toilet. Verder ook weer erg armoedig. Hier is met name de verslavingsproblematiek groot, alcohol, marihuana en goedkope zelfgemaakte drugs. Ook veel gangs. Voor met name de jeugd vaak uitzichtloos. Het eerste wat we zien is een enorme geranium (sommige mensen hebben ondanks de omstandigheden een leuke tuin). Klaas besluit dat hij er nog lang niet achter gaat zitten. Zie de foto.

Daarna gaan we weer in 2 groepen de wijk in. Onze groep mag bidden voor een grootmoeder die liefdevol voor haar kleinkinderen zorgt. De baby is 2 maanden oud en heet P(i)eter. Mooi om ook voor hem te bidden. De andere groep gaat naar de school waar veel drugs worden gedeald. Ook ons gebed is daar nodig. Confronterend om te zien hoe onze medemensen moeten leven. Laten we ons daar ook betrokken bij weten.

In de middag heel wat anders. We gaan naar Ceres om te gaan ‘tokkelen’. Aan een kabel over een ravijn. Ineke, Peter, Tabitha en Janny gaan. Pieter is nog niet fit genoeg voor dit avontuur. De rest gaat boodschappen doen. Het is een prachtig avontuur en erg enthousiast komen de avonturiers terug. De achterblijvers hebben wel een beetje spijt……

Daarna naar huis. Onderweg kopen we nog wat honing. Heel apart met noten er in. Moet heerlijk zijn in de yoghurt. Daarna nog gezellig wat drinken bij Bart en Marthe. Lukas vindt het ook geweldig. Dan is het alweer donker. Avondeten en inpakken, morgen gaan we naar Kaapstad.

Fijne avond en nacht voor onze trouwe lezers.

Lekker wat langer geslapen en pas om 8.30 uur ontbijt. Daarna naar de NG kerk (Nederduits gereformeerde kerk) voort gekomen uit de Nederlands hervormde kerk. Dat was een feest van herkenning. De liturgie komt overeen met die in de protestante kerk in Nederland. Wel zijn er flinke verschillen. De kerk zit half vol, maar de jongeren lijken in de meerderheid (in Nederland vooral veel ouderen). Het grote orgel wordt alleen na de dienst gebruikt (de organist gaat dan ook helemaal los!). Tijdens de dienst wordt alleen de piano gebruikt. Voor de dienst worden vooral opwekking liederen gezongen. In de dienst wat traditioneler. De dominee is informeel en geeft ook de kans om je eigen getuigenis te geven.
Hij preekt over Amos en het paslood. Wat is recht om te doen.

Hij vroeg of wij bereid waren onze opvattingen naast Gods norm te houden en te luisteren naar profeten. Doen wij wel ‘recht’?! Hij haalde ook Beyers Naude en bisschop Tutu aan waar destijds ook niet naar geluisterd is.

Na de dienst kunnen we koffie drinken, net Nederland en hebben we leuke gesprekken met de lokale kerkgangers. Wat wel opvalt is dat de kerk overwegend wordt bezocht door blanken. De scheiding tussen blank, kleurling en zwart is nog steeds dominant.

Na de kerk eten we ‘potjiekos kuier’, in een grote zwarte pot boven het kampvuur schaapsvlees, aardappel, wortel, ui en mais klaarstomen. Super lekker. Hier koken de mannen buiten (braaien) en de vrouwen binnen. Elke man heeft zijn eigen recepten, over gegeven van vader op zoon. Ook spelen we ‘Viking’ (in Nederlands Kubb). De dames wonnen na een hevige en spannende strijd.

Pieter is niet bij de maaltijd hij is gevloerd door een griepje. Na de maaltijd gaan we naar Tubach. Een stadje dat nog deels in de staat is van 200 jaar geleden. De ‘dutch style’, mooi om te zien hoe onze voorvaderen hier gebouwd hebben. Na een mooie wandeling in de bijna warme middagzon, rijden we terug naar FCE. Tijd voor het avondeten. Daarna de bidstond waarin we bidden voor FCE, de lokale samenleving en haar noden. Dan koffie en vooral veel rooibos thee. Dan zit alweer een mooie zondag erop. Het is koud geworden, tijd om ons weer in onze warme bedden te nestelen. Morgen onze laatste dag alhier, dan verplaatsen we ons naar Kaapstad. We zijn benieuwd.

Welterusten en tot morgen.

Het bericht van zaterdag is per abuis niet volledig gepost. De aanvulling staat inmiddels op de site.

De wekker gaat om 6.45 uur en we verlaten ons warme bed om de koude Zuid Afrikaanse ochtend in te gaan. Lekker warm douchen en de warme kleren en dan samen ontbijten. Warme pap, toast en koffie of rooibos thee die in deze regio wordt gekweekt.

Vandaag gaan we een flinke wandeltocht maken in een groot natuurgebied in de bergen. Met rugzakken vol waterflesjes, padkos(lunchpakket) en appels vertrekken we. Na een rit van een half uur komen we bij onze bestemming de Limietberg. We rijden via een prachtig ruig landschap er naar toe. Prachtig zonnig weer, geen wolkje te zien en nog lekker fris.

We lopen door een landschap vol grote stenen, bosjes en vele verschillende planten. Het is hier nog winter maar toch bloeit er al van alles. Van een afstand lijkt het doods er ruig, van dichtbij prachtige planten en bloemen. Veel van de planten die hier voorkomen zijn zeer zeldzaam.

Na een half uur besluiten we te splitsen in een snelle groep en een groep die het rustig aan doet.  De eerste groep besluit om de top van een berg te gaan beklimmen. Geen pad, dus dwars door de ruige natuur. Dat lijkt in eerste instantie best te doen, maar is uiteindelijk een flinke uitdaging. Hijgend en nat van het zweet komen Bart en Pieter boven, Arie laat zich natuurlijk niet kennen en volgt op korte afstand.

We worden beloond met een fantastisch uitzicht op de Kaapstad regio en op de Tafelberg. Tot onze verbazing wonen er konijnen op de top.

Na de klim sluiten we weer aan bij Maria en Tabitha die hebben uitgerust op een rots. De andere groep bekijkt het monument en daalt af naar de rivier. Ze lunchen samen en hebben een prachtige wandel tocht. Het monument uit 1895 herdenkt 4 studenten die hun leven hebben gegeven om anderen te redden. Van Dijk en de Jager nog steeds een bekende namen alhier….
Na de tocht komen we moe en voldaan weer thuis, het was een prachtige tocht. Enkelen leggen direct de vermoeide ledematen te rusten en slapen tot het avondeten.

Na lekker avondeten sluiten we de avond weer af met het gezellig doen van spelletjes. Daarna lekker naar bed.

Welterusten.

Na een frisse nacht staan we weer uitgeslapen op. Het is wederom een mooie stralende dag, nu wel behoorlijk fris door een stevige wind. Met twee truien of jas aan naar het ontbijt. Gezellig samen eten. Gelukkig voelt Ineke zich na een aantal dagen niet fit te zijn geweest veel beter. Na het ontbijt sluiten we aan bij de ochtend bidstond. Daarna gaan we naar het schoolgebouw, dat ligt naast het FCE gebouw en daar hebben ze 2 klaslokalen. Daar krijgen we een les uit het discipelschapprogramma dat Bart geeft. Vandaag krijgen we les van Carel uit Zuid Afrika. Het gaat over het wonder van de wonderbare spijziging en het levende brood dat God ons wil geven.

Daarna drinken we koffie bij een van FCE teamleden (iedereen komt deze week bij alle teamleden op de koffie). Gezellig en mooi om hun verhalen te horen.

Daarna gaan we met het busje op pad in Wolseley. We krijgen alle plaatsen te zien die tijdens de trainingen door studenten worden bezocht. Er zijn wijken waar alleen kleurlingen wonen (zij spreken Afrikaans) en wijken waar alleen zwarte zuid Afrikaners wonen (spreken veelal Engels). Vooral de zwarte townships (sloppenwijken) zijn aangrijpend. Vreselijke en uitzichtloos, we worden er verdrietig van.

We gaan ook langs de lagere- en middelbare scholen waar FCE mee samenwerkt. Op de middelbare school zitten nog ‘kinderen’ van 20 en 21 jaar, ze mogen er niet af omdat ze geen diploma hebben. Dat leidt dan tot criminaliteit en veelvuldig drugsgebruik. Ook aangrijpend.

Dan de lunch, lekker gegeten en daarna samen de vaat gedaan. De rest van de middag hebben er vrij. Er wordt veel gelezen in de zon (opwarmen), gewandeld en gesport. Ook gaan we op bezoek bij Bart en Marthe en Lukas.

Na het avondeten doen we gezellig spelletjes. Dan is er alweer een dag voorbij, de tijd vliegt.

Welterusten, wij kruipen weer lekker onder 3 dekens om warm te blijven…

Na een koude nacht -zeker naar de zwoele nachten in Malawi- staan we uitgeslapen op. We mogen vanwege het late arriveren gisterenavond, pas om 8.30 uur aan het ontbijt.

In het licht kunnen we nu het FCE hoofdkantoor en trainingscentrum eens goed bekijken. Het is een oud internaat van net na de oorlog, sfeervol en met lange gangen. Later meer.

We ontbijten samen met het FCE team en ook Klaas, Marthe en Lucas zijn er nu bij. Mooi om elkaar weer te zien. Na een ontbijt met een stevige pap en toast, beginnen we de dag. Snel even de was doen en ophangen. Het is hier stralend weer en een graad of 18, binnen is het wat kouder en een graad of 15. De truien dus aan, want er is geen verwarming. Daarna worden we welkom geheten door het gehele team en stellen we ons aan elkaar voor. Dan worden we in 3 groepen gesplitst en gaan we bij de teamleden koffie drinken. Ook zij wonen in het internaat in kleine appartementen. Overal kun je zo binnenlopen. Daarna een rondleiding in en om het gebouw.

Na de lunch met erwtensoep(!) krijgen we van Marthe een korte rondleiding door het centrum van het stadje. Het is ruim opgezet en onderweg komen we diverse kerken tegen. Opvallend is de Pinkstere Protestante kerk, een doorontwikkeling van de Zuid Afrikaanse PKN? In een Zeeman-achtingen winkel schaffen de dames warme truien aan om zich te wapenen tegen de kou.

Na deze korte tour is er een surprise party voor de verjaardag van Marthe ( toen was Bart bij ons in Malawi). Er is o.a. Een prachtige taart, zie foto. Ook Lukas en pake en beppe vinden het mooi. Daarna worden 3 snoeken (uit zee) op de braai (Afrikaans voor BBQ) gebakken. Deze worden opgegeten, tijdens de avondmaaltijd. Erg lekker. Braaie is hier een nationale hobby. Daarna sluiten we de dag af met een double dutch feest ter eren van Marthe haar verjaardag. Ook nu blijkt weer dat de Afrikaaners soepeler zijn dan wij.

Sommige waren wel erg bijzonder uitgedost….ter wille van de privacy wetgeving maken we geen namen bekend?…
Een waardig slot van de dag. Morgen om 7.30 uur ontbijt, dus de hoogste tijd om naar bed te gaan.

Weltrusten.