Wederom een reisdag.

Vroeg opstaan koffer weer inpakken, ontbijt en vertrekken. Onze allerlaatste nacht in Malawi. We vertrekken rond half acht richting het vliegveld. Ruim 2 uur rijden. De rit verloopt voorspoedig en wederom zien we het landschap van dit bijzondere land. Bij Lilonghe krijgt het een wat modernere uitstraling: fabrieken, meer verkeer en hoge gebouwen. Dan komen we op de luchthaven.

Pieter gaat met Albert op jacht naar zijn koffer……en ja hoor die wordt gevonden….eindelijk schone sokken etc. Arie is daar allemaal ook verheugd over? kan hij zijn eigen sokken weer aan.

We drinken nog koffie en thee op de luchthaven en gaan daarna naar de enige vertrekhal. Na de derde bagage controle en fouilleren kunnen we verder. Op weg naar een nieuw avontuur. Op weg naar eerst Johannesburg Zuid Afrika.

De reis gaat voorspoedig, mooi uitzicht op Afrika uit de lucht. Lekker eten en na ruim 2 uur landen we in Johannesburg. Daar moeten we onze koffers weer inchecken en door de douane laten controleren. De eerste koffers komen snel, maar die van Pieter… vast de wet van Murphy’s (alles wat fout kan gaan gaat ook fout). Maar na geduldig wachten komt daar uiteindelijk ook zijn koffer. Een luid applaus klinkt en Pieter is opgelucht, zie foto de iets kleinere grijze koffer is de zijne (is nog niet open geweest).

Na een paar uur wachten in Johannesburg op de vlucht naar Kaapstad. In het vliegtuig weer er maaltijd en wat drinken. Daarna geland in Kaapstad om 21.30 uur en de koffers weer opgehaald. Natuurlijk was de koffer van Pieter het laatst… opvallend. Daarna in de bus die Bart inmiddels gehuurd had. Een rit van 2 uur naar het stadje Wolsley, naar het hoofdkantoor van FCE, waar Bart en Marthe werken.

Klaas, Marthe en Lukas wachten daar op ons. Wat een verschil overigens tussen Zuid Afrika en Malawi. Kaapstad is modern, met prima wegen. Rond 24.00 uur arriveren we in Wolsley, temperatuur rond 10 graden. Wel even wennen na de tropische warmte van Malawi. Nu snel naar bed, het was een lange dag.

Welterusten.

Maandagavond wensten we u welterusten en dachten op tijd in bed te stappen. Niets was echter minder waar. Nadat Arie en Pieter hun tanden hadden gepoetst en terug naar de tent liepen, stapte Pieter uit zijn schoenen en zag opeens een slang bij het licht van Arie zijn zaklantaarn. Hij riep nog een keer slang en toen zag Arie hem(of haar) ook.

We zagen een opgerolde bruin gele slang met vlekken. Later hoorde we dat het een pofadder was, die zegt namelijk plof voor hij bijt. De nachtwaker en Neels (die in de tent naast ons sliep) waren er direct. Er werd direct groot alarm geslagen: SNAKE, snake, snake….ondertussen werd Pieter -die op zijn sokken op 30 cm afstand had gestaan- naar achteren gedirigeerd. De slang bleef ons aankijken maar deed niets.

Toen arriveerden Bart, Albert en de nachtwaker met stokken en een schep. Toen was zijn lot snel beslecht, Albert gaf hem een klap en daarna sloeg Bart hem met een aantal gerichte klappen dood. Daarna werd de slang afgevoerd( zie foto). Hij ca. 1 meter 20 lang en behoorlijk giftig.
We zijn erg dankbaar dat Pieter of Arie er in het donker niet op waren gaan staan, dan had hij zeker gebeten. Het ziekenhuis is op 2 uur rijden…..we zijn erg dankbaar voor Gods bescherming. Met de krokodil erbij hebben we onze portie dierenavontuur wel gehad. Daarna gingen we slapen, maar met alle schrik in benen duurde het wel een tijd voor we sliepen.

Na een korte en enerverende nacht stapten we om 4.00 uur in de nacht in het busje en de auto van Albert. Op weg naar onze overnachtingsplek dicht bij Lilonghe, waar het vliegveld is. Het was een lange reis, we zijn ruim 12.00 uur onderweg geweest. We hebben 2 stops gemaakt op mooie plekken, dat was een welkome afwisseling in een hobbelige, stoffige en warme reis. Het was interessant te zien hoe het landschap wisselt van prachtige heuvels met mooie natuur tot de droge vlaktes in het zuiden van Malawi.

We zagen een arm land, waar hard wordt gewerkt. Vrijwel alleen kleine boerderijtjes, waar bananen, cassave en kippen of geiten worden gehouden. Vooral de vissersdorpen lijken erg arm. Er is alleen laagbouw. Ook veel kerken en in het zuiden ook moskeeën. Wat opvalt is dat ze bijna allemaal klein zijn, geschikt voor ca.100 personen en minder. De wegen zijn gemiddeld erg slecht. Twee balans wegen, waarvan de randen zeker 50 cm zijn weggereden en er effectief maar anderhalve rijstrook overblijfselen. Erg gevaarlijk als je elkaar passeert, dan moet je deels de berm in en dat gaat op hoge snelheid. Het onderhoudsbeleid voor de wegen in Fryslân zouden een zegen zijn voor Malawi. Wat daarnaast opvalt is dat er vele bomen sneuvelen voor hout om op te koken. Gezien wat er nog resteerde aan bomen, gaat dat een geweldig probleem worden voor zowel de inwoners als de verdwijnende natuur. Er wordt overigens door de inwoners veel en hard zelf gebouwd, mooi om te zien.

Om 16.00 uur kwamen we aan in ons resort, weer aan lake Malawi. Redelijk verreisd. Na een koude douche ( geen warm water), waren we weer opgefrist en genoten ban de koele wind en het mooie uitzicht.

Begin van de avond hebben we samen gegeten en daarna weer op tijd naar bed, morgen weer vroeg naar het vliegveld.

Welterusten.

Vandaag is onze laatste dag op de FCE Malawi station (als u het wil bezoeken ‘Kingsway Florencebay Malawi’). We begonnen weer met ontbijt, waar Tabitha gelukkig weer bij is (ze voelt zich veel beter). Ineke was gisterenavond ineens erg beroerd en was er niet. Ze voelt zich inmiddels weer wat beter. Na het ontbijt een bijbelstudie met Janny de leider van het FCE in Afrika. Het was goed om samen na te denken over hoe God ons leven leidt en het verschil tussen ‘feel good’ religie en Gods bedoeling met ons. Daarna een evaluatie van onze tijd hier. Wat hebben we geleerd en wat nemen we mee naar huis. Dat is veel, dus let op als u ons straks tegenkomt…..

Er is hier ook een groetentuin tbv de keuken, maar ook als voorbeeld voor de lokale boeren.

Na de lunch voor de laatste keer zwemmen en foto’s maken. Daarna onze koffers inpakken. De spullen Arie en Pieter moeten in zijn koffer, want de koffer van Pieter is nog steeds zoek. We hopen echt dat die woensdag op het vliegveld van Lilonghe is.

De electriciteit viel om 16.00 uur uit en dat is bepaald onhandig (het is hier donker om 17.30 uur). Op het moment is het pikdonker, nergens licht. Vanmiddag hadden we een mooie bijeenkomst met 40 vrouwen uit het dorp. Zowel gericht op ontmoeting, ontwikkeling en geloofsopbouw. Wat een vreugde samen en wat kunnen ze geweldig zingen. We sloten af met een gezamenlijk gebed, ook voor ons.

Daarna de koffers naar de auto, we vertrekken morgen namelijk om 4.00 uur in de nacht. Dus we proberen alles voor die tijd gereed te hebben.

Vanavond ons afscheidsmaal bij kaarslicht (nog geen stroom) en dat was mooi en een beetje verdrietig. We hebben van elkaar afscheid genomen met warme woorden, kleine kado’s en we hebben voor elkaar gebeden. Partir c’est mourir a peu; afscheid nemen is een beetje doodgaan. Zo voelt het zeker. Pieter gaat ook zeker de kinderen Reuben en Emma missen en zij hem ook ze waren eindeloos aan het spelen. Nu naar bed en morgen vroeg op.  Een avontuur achter de rug en nog veel meer wat komt…..

Welterusten

Vanochtend werden we wakker door een ongelofelijke herrie boven de tent. Apen, een stuk of 5 baboons maakten de omgeving onveilig. Op de foto zijn ze te zien boven de rechterboven hoek van de tent(even inzoomen). Een vrolijke start. Ineke betrapte een kudde koeien en hun herder op het strand, ook een prachtige foto.

Vandaag is een bijzondere dag: zondag. Bij FCE (de organisatie waar wij te gast zijn) houden iedere eerste zondag van de maand een tijd van vasten en gebed. Wij deden mee (werden we wel vrij in gelaten). We begonnen om 10.00 uur, dus geen ontbijt.

Na een rustige start van de dag, begonnen we met een samenkomst. We zongen in vele talen, ook in de lokale. Ook een Nederlands lied, dan is Nederlandse kerkmuziek wel een tikje truttig in vergelijking met de vrolijke Afrikaanse gospels ?.

We baden ook voor veel zaken zoals:  de onrustige situatie in Malawi (aanleiding is verkiezingsfraude), de zendingsposten en hun werk, voor de lokale mensen en voor ons in Nederland en voor onze kerk kerk in Haulerwijk. Ook luisterden we naar een overdenking over de kracht van gebed. Dat gebeurde in afwisselende ‘werkvormen’. We sloten af door samen avondmaal te vieren, heel bijzonder.

Tabitha was nog steeds ziek en blijft de hele dag op bed. Ze is gelukkig wel weer wat opgeknapt vandaag, u mag voor volledig herstel blijven bidden. Vanaf 16.00 uur konden we weer eten.

In de avond hadden we een feestmaal omdat er wat jarigen zijn geweest. Met veel dans, zang en heerlijk eten sloten we de dag af.

Welterusten en tot morgen.

Vanochtend vroeg 5.30 uur op het strand om de zon zien op te gaan. Dat was weer fenomenaal, kijk ook naar de foto’s die we hebben gemaakt. Daarna ontbijt. Gelukkig was Tabitha weer wat opgeknapt en kon ze weer wat eten. Er wordt super voor haar gezorgd en dat is een veilig gevoel. Na het ontbijt naar Livingstonia. Een stadje in de buurt. Met zijn negenen in een pick-up truck, waarvan 4 achterin de laadbak. Het is maar 15 km, maar we doen er ruim 1,5 uur over. Over een onwaarschijnlijk slechte en zeer steile weg. Rechts continu een ravijn, voelt wel gevaarlijk. We worden volledig door elkaar geschud. In de woorden van James Bond ‘stirred and shaken’…Achterin is het afzien.

Eindelijk in Livingstonia en het ziet er nog zo uit als 100 jaar geleden. Een ziekenhuis, kerk, museum nu in het huis van de zendelingen en een universiteit met meer dan 500 studenten. Het ligt hoog op 900 meter boven Lake Malawi en 2000 meter boven de zeespiegel en is relatief koel en groen. Iets van de geschiedenis is mooi om te delen: toen David Livingstone was gestorven stuurde de Schotse zending opnieuw 7 zendelingen om de eerste zendingspost in dit land te openen. In 1875 gingen ze op pad, samen met 4 ex-slaven. In zuid Malawi stierven 4 van de zendelingen aan Malaria. Toen besloten ze een locatie te zoeken waar minder malaria was. Dat werd in 1894 wat nu Livingstonia heet, vernoemd naar de beroemde ontdekkingsreiziger David Livingstone. Er werd daar 50 jaar(!) leiding aan gegeven door de zeer kundige David Laws. Hij bouwde een kerk, scholen, ziekenhuis, huizen en vocht tegen slavernij. Onder druk van de Schotse zending werd deze vreselijke handel verboden. Ook organiseerde hij samenwerking tussen leiders van de stammen, toen al de voorloper van de huidige congrespartij. De mensen in Malawi spreken met respect en trots over deze geschiedenis.

De hoge scholen van Livingstonia hebben een aantal grote leiders in midden Afrika gevormd. Sinds 2003 worden de oude gebouwen gebruikt voor een universiteit. Alle gebouwen zijn oud en slecht onderhouden, dat is jammer.

Nog 1 bijzonder verhaal tot slot. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was er een onafhankelijkheidsstrijd in Malawi, tegen de Engelse. De regering liet uit een vliegtuigje een metalen cilinder afwerpen in Linvingstonia. Met de vraag: als we jullie moeten evacueren leg dan met stenen een Romeinse 1 in het gras(dat was uit de lucht goed te zien). De zendelingen besloten te blijven bij de mensen die ze wilden helpen. Ze legde in het gras de tekst: Ephisians 2 v 14 (bijbeltekst Efeze 2 vers 14). Daar staat ‘Want Hij is onze vrede, die de twee een heeft gemaakt en de tussenmuur die scheiding maakte, de vijandschap, heeft afgebroken.’ Dat bericht ging de hele wereld over, wat een prachtig geloofsgetuigenis. De stenen liggen als stille getuige nog steeds in het gras. Zie foto.

Daarna nog een bezoek aan de waterval, die 170 meter omlaag valt. In Afrika natuurlijk zonder hekken, dus oppassen geblazen. Wel fantastisch mooi. Daarna iets gedronken in een logde met wederom een mooi uitzicht. Ineke en Peter konden eindelijk weer een cappuccino drinken, van zelf gekweekte koffiebonen….lekker hoor. Daarna dezelfde vreselijke hobbelweg terug, na menig schietgebedje toch veilig thuis gekomen. Daar lekker thee drinken, nog even zwemmen en douchen. Avondeten en daarna spelletjes doen, een gezellig einde van wederom een prachtige dag. Tenslotte de gekraakte ledematen te rusten leggen………

Welterusten.

Om 7:30 uur zitten we weer allemaal aan het ontbijt. Janny en Jetty zijn al opgestaan voordat het licht werd en hebben prachtige foto’s van de zonsopgang gemaakt. Het lijkt hier iedere ochtend wel een schilderij zo mooi.

De mooiste foto hebben we bijgevoegd. Na ontbijt weer Bijbelstudie, we komen in het ritme en spreken er diepgaand over. Ook de verschillen tussen Afrika en thuis in Haulerwijk komen aan de orde.

Daarna gaan we in 3 groepjes op bezoek bij 3 families. Dat zijn bijzondere ontmoetingen. Mooie gesprekken onder de mangobomen.

Arie en Pieter klimmen naar de top van de heuvel om bij Constance op bezoek te gaan.

Er wordt op kleine houtvuurtjes heerlijk voor ons gekookt: rijst, cassave, maïs, kip, groenten en ei.

Wat een gastvrijheid voor mensen die eigenlijk materieel soms erg arm zijn. Ook het bereiden van de cassave is de moeite waard om te zien.

Daarna eten we heerlijk soms alleen( de gasten gaan voor en krijgen alle ruimte) en in de andere gevallen samen. Daarna voor elkaar bidden en na 3 uur (ze nemen de tijd voor hun gasten) weer naar huis. We hebben de gastgezinnen nog een klein kadootje gegeven uit Nederland. Een mooie ervaring rijker.

Daarna in de middag even tot rust komen. Spelen met de kinderen en zwemmen. De krokodil was weer gezien, maar Pieter was niet bang en zei tegen een staflid ‘als ik niet bij het avondeten ben heb ik de ‘shortcut’ (is afsnijroute) naar de hemel genomen. Gelukkig was hij er bij het avondeten…..

Tabitha is de hele dag al ziek, niet fijn. Ze mag vanavond met Maria in het huis van de teamleiders slapen. We hopen en bidden dat ze snel herstelt.

Vanavond hadden we kampvuur en hebben we liederen gezongen in vele talen. We zijn hier met studenten en medewerkers uit o.a. Zambia, Namibia, Malawi, Zimbabwe, Zuid Afrika, Kenia en Nederland. Dat is veelstemmig…

Nu lekker naar bed. Morgen gaan we naar de zonsopgang kijken en daarna naar Livingstonia.

Welterusten.