Vanochtend vroeg 5.30 uur op het strand om de zon zien op te gaan. Dat was weer fenomenaal, kijk ook naar de foto’s die we hebben gemaakt. Daarna ontbijt. Gelukkig was Tabitha weer wat opgeknapt en kon ze weer wat eten. Er wordt super voor haar gezorgd en dat is een veilig gevoel. Na het ontbijt naar Livingstonia. Een stadje in de buurt. Met zijn negenen in een pick-up truck, waarvan 4 achterin de laadbak. Het is maar 15 km, maar we doen er ruim 1,5 uur over. Over een onwaarschijnlijk slechte en zeer steile weg. Rechts continu een ravijn, voelt wel gevaarlijk. We worden volledig door elkaar geschud. In de woorden van James Bond ‘stirred and shaken’…Achterin is het afzien.

Eindelijk in Livingstonia en het ziet er nog zo uit als 100 jaar geleden. Een ziekenhuis, kerk, museum nu in het huis van de zendelingen en een universiteit met meer dan 500 studenten. Het ligt hoog op 900 meter boven Lake Malawi en 2000 meter boven de zeespiegel en is relatief koel en groen. Iets van de geschiedenis is mooi om te delen: toen David Livingstone was gestorven stuurde de Schotse zending opnieuw 7 zendelingen om de eerste zendingspost in dit land te openen. In 1875 gingen ze op pad, samen met 4 ex-slaven. In zuid Malawi stierven 4 van de zendelingen aan Malaria. Toen besloten ze een locatie te zoeken waar minder malaria was. Dat werd in 1894 wat nu Livingstonia heet, vernoemd naar de beroemde ontdekkingsreiziger David Livingstone. Er werd daar 50 jaar(!) leiding aan gegeven door de zeer kundige David Laws. Hij bouwde een kerk, scholen, ziekenhuis, huizen en vocht tegen slavernij. Onder druk van de Schotse zending werd deze vreselijke handel verboden. Ook organiseerde hij samenwerking tussen leiders van de stammen, toen al de voorloper van de huidige congrespartij. De mensen in Malawi spreken met respect en trots over deze geschiedenis.

De hoge scholen van Livingstonia hebben een aantal grote leiders in midden Afrika gevormd. Sinds 2003 worden de oude gebouwen gebruikt voor een universiteit. Alle gebouwen zijn oud en slecht onderhouden, dat is jammer.

Nog 1 bijzonder verhaal tot slot. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was er een onafhankelijkheidsstrijd in Malawi, tegen de Engelse. De regering liet uit een vliegtuigje een metalen cilinder afwerpen in Linvingstonia. Met de vraag: als we jullie moeten evacueren leg dan met stenen een Romeinse 1 in het gras(dat was uit de lucht goed te zien). De zendelingen besloten te blijven bij de mensen die ze wilden helpen. Ze legde in het gras de tekst: Ephisians 2 v 14 (bijbeltekst Efeze 2 vers 14). Daar staat ‘Want Hij is onze vrede, die de twee een heeft gemaakt en de tussenmuur die scheiding maakte, de vijandschap, heeft afgebroken.’ Dat bericht ging de hele wereld over, wat een prachtig geloofsgetuigenis. De stenen liggen als stille getuige nog steeds in het gras. Zie foto.

Daarna nog een bezoek aan de waterval, die 170 meter omlaag valt. In Afrika natuurlijk zonder hekken, dus oppassen geblazen. Wel fantastisch mooi. Daarna iets gedronken in een logde met wederom een mooi uitzicht. Ineke en Peter konden eindelijk weer een cappuccino drinken, van zelf gekweekte koffiebonen….lekker hoor. Daarna dezelfde vreselijke hobbelweg terug, na menig schietgebedje toch veilig thuis gekomen. Daar lekker thee drinken, nog even zwemmen en douchen. Avondeten en daarna spelletjes doen, een gezellig einde van wederom een prachtige dag. Tenslotte de gekraakte ledematen te rusten leggen………

Welterusten.