Vandaag is het onze laatste dag in Wolseley. Morgen gaan we naar Kaapstad, Cape town of de Kaap zoals ze hier zeggen. We stonden op na een koude nacht, een graad of 4. Dan voelt het hier binnen ook behoorlijk fris. Na het ontbijt met pap en toast, mochten we aanschuiven bij het wekelijkse planning overleg. Het ging over de diverse trainingen die gehouden gaan worden. Hoeveel mensen komen er, past dat etc. Ook wie op bezoek komen, de geplande reizen, folders die gemaakt moeten worden. Net een klein bedrijf.

Daarna gaan we de slechte wijken van Wolseley bezoeken. Pinevalley; een echt township en Montana; een arme wijk met kleurlingen. Vooral Pinevalley ziet er vreselijk uit; kleine blikken huisjes, overal troep en rotzooi. Smalle paden van modder en vuil. Je eerste reflex is ik moet hier zo snel mogelijk vandaan. Je gevoel zegt dat de mensen ook vuil en slecht zijn. We gaan er heen om contact te leggen en voor deze mensen te bidden. Wat blijkt, we maken heel makkelijk contact en ook hier erg lieve mensen. In een bijna uitzichtloze situatie. De man die we spraken woonde er al 18 jaar. Hij kwam van de bergstaat Lesotho, een arm onafhankelijk koninkrijk naast Zuid Afrika. Hij werkte er in lente en zomer bij de fruittelers. Sinds 3 jaar waren ook zijn vrouw en 3 kinderen hier. Zij was ziek. Na een mooi gesprek mochten we voor hen bidden. God is overal in het rijke Nederland, in de bergen van Malawi en in de getto’s van Kaapstad. FCE maakt in haar trainingen veel tijd vrij voor het werk onder deze mensen. Heel bijzonder om mee te maken.

We gaan terug om koffie te drinken. Daarna naar Montana, een arme wijk met kleurlingen. Kleurlingen spreken Afrikaans en nauwelijks Engels. Opvallend is weer de scherpe scheiding met de zwarte bevolking. Deze wijk is wel wat beter. Verharding op de weg en huizen met water en toilet. Verder ook weer erg armoedig. Hier is met name de verslavingsproblematiek groot, alcohol, marihuana en goedkope zelfgemaakte drugs. Ook veel gangs. Voor met name de jeugd vaak uitzichtloos. Het eerste wat we zien is een enorme geranium (sommige mensen hebben ondanks de omstandigheden een leuke tuin). Klaas besluit dat hij er nog lang niet achter gaat zitten. Zie de foto.

Daarna gaan we weer in 2 groepen de wijk in. Onze groep mag bidden voor een grootmoeder die liefdevol voor haar kleinkinderen zorgt. De baby is 2 maanden oud en heet P(i)eter. Mooi om ook voor hem te bidden. De andere groep gaat naar de school waar veel drugs worden gedeald. Ook ons gebed is daar nodig. Confronterend om te zien hoe onze medemensen moeten leven. Laten we ons daar ook betrokken bij weten.

In de middag heel wat anders. We gaan naar Ceres om te gaan ‘tokkelen’. Aan een kabel over een ravijn. Ineke, Peter, Tabitha en Janny gaan. Pieter is nog niet fit genoeg voor dit avontuur. De rest gaat boodschappen doen. Het is een prachtig avontuur en erg enthousiast komen de avonturiers terug. De achterblijvers hebben wel een beetje spijt……

Daarna naar huis. Onderweg kopen we nog wat honing. Heel apart met noten er in. Moet heerlijk zijn in de yoghurt. Daarna nog gezellig wat drinken bij Bart en Marthe. Lukas vindt het ook geweldig. Dan is het alweer donker. Avondeten en inpakken, morgen gaan we naar Kaapstad.

Fijne avond en nacht voor onze trouwe lezers.